- Czym jest mtoda PNF?
Koncepcja metody PNF jest efektem współpracy neurofizjologa dr Hermana Kabata i fizjoterapeutki Maggie Knott. Duet wykazał, że ruchy człowieka wykonywane w życiu codziennym odbywają się trójpłaszczyznowo – wzdłuż skośnych osi ruchu. Dzięki temu tworzy się możliwość aktywizacji największej liczby mięśni przydatnych do wykonania określonej czynności.
Bazując na efektach swojej pracy stworzyli tzw. wzorce ruchowe, które są wykonywane automatycznie przez całe życie. Są to m.in. wzorce ruchowe dla łopatki, miednicy, czy kończyny górnej.
Wzorce ruchowe dostarczają informację do mózgu. Ten uruchamia mechanizmy odtwarzania lub poprawy mobilności, zręczności czy koordynacji, co z kolei przekłada się na przywracanie utraconej funkcji ruchowej.
W koncepcji metody PNF leży proces uczenia się ruchu. Nauka ruchu polega na odtwarzaniu utraconej funkcji ruchowej, jak również na wielozmysłowym bodźcowaniu (stosowanie równolegle bodźców dotykowych, słuchowych, wzrokowych, a także oddziałujących na kontrolę równowagi: zmienne podłoże). - Jak wygląda terapia metodą PNf?
Terapia wykorzystująca metodę PNf jest bezbolesna. Wykorzystuje potrzeby zgłaszane przez chorego i wzoruje się na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Jest to tzw. praca nad funkcją.
W terapii wykorzystuje się najsprawniejsze rejony ciała. Praca z tymi rejonami ma prowadzić do aktywności ruchowej w obszarach słabszych bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie receptorów w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej w celu ułatwienia ruchu w obszarze uszkodzonym.
Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w opisanych przez autorów metody trzech płaszczyznach. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze.
W metodzie stosuje się wielozmyłsowe bodźcowanie, które ma na celu zwiększenie efektywności metody.
Jakie są metody bodźcowania?
- kontakt manualny (chwyt terapeuty stymuluje receptory skóry pacjenta i określa kierunek wykonywanego ruchu);
- kontakt wzrokowy (kontrola i korekta ruchu pacjenta, wzmocnienie napięcia mięśniowego);
- kontakt werbalny (uświadamianie pacjentowi określonego ruchu poprzez krótkie komendy);.
Podczas ćwiczeń siła mocniejszych grup mięśniowych zostaje przeniesiona na słabsze. Dzięki temu silne i zdrowe rejony ciała pobudzają aktywność motoryczną słabszych lub uszkodzonych części narządu ruchu. - Wskazania
Metopdę PNf stosuje się w leczeniu i rehabilitacji pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu kostno-stawowego, mięśniowego i nerwowego, a w szczególności u pacjentów :
- po udarach mózgu
- urazach czaszkowo-mózgowych
- urazach rdzenia kręgowego
- chorujących na Parkinsona, stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne
- z dystrofią mięśni
- skoliozach
- po operacjach wszczepienia endoprotezy biodra lub kolana, rekonstrukcji wiązadeł stawu kolanowego
- z zaburzeniami oddychania i połykania
-
