Co to jest metoda Prechtla?
Jest to innowacyjna, nieinwazyjna, obiektywna metoda całościowej oceny niemowlęcia. Pozwala na najwcześniejszą diagnozę niedojrzałości bądź uszkodzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
Autorem metody jest austriacki neurolog dziecięcy prof. Heinz Prechtl. Metoda została opracowana na bazie taśm video, na których utrwalone zostały zachowania wcześniaków, noworodków oraz niemowląt. Na podstawie analizy, Prechtl wyodrębnił Globalne Wzorce Ruchowe (GMs).
Już w okresie ciąży płód wykazuje ruchy. Te same ruchy występują u niemowlaka do około drugiego miesiąca życia. Prechtl nazwał je Prawidłowymi Globalnymi Wzorcami Ruchu (GMsN). Są to duże, obszerne ruchy obejmujące całe ciało. Trwają od kilku sekund do kilkunastu minut. Najważniejsze w tych ruchach jest ich sekwencja: sekwencje ruchowe kończyn górnych, dolnych, szyi i tułowia. Sekwencje narastają i zanikają z dużą siłą i szybkością. Ich rozpoczęcie i zakończenie zaś odbywa się powoli i stopniowo. Prostowanie i zginanie wraz z rotacją tworzy ruch. Prawidłowy ruch można opisać jako płynny, kompleksowy i różnorodny.
Od 40 tygodnia ciąży do końca drugiego miesiąca globalne wzorce ruchu (GMs) przekształcają się we wzorce zwane Writing Movements (WMs). Charakteryzują się one małą i średnią amplitudą ruchu, o wolnej lub średniej szybkości.
Od 6 do 9 tygodnia życia u zdrowych niemowląt Writing Movements przechodzą w Fidgety Movements (Fms). Są to ruchy okrężne, szczególnie w okolicy szyi i tułowia. Charakteryzują się małym zakresem ruchów, średnią szybkością i zmiennym przyspieszeniem oraz kierunkiem. Zanikają gdy niemowlę śpi.
Badania prof. Prechtla wskazały, że niemowlęta prezentujące FMs w 96% będą rozwijać się prawidłowo. Brak FMs zaś pozwala stwierdzić, że mamy do czynienia z dysfunkcjami neurologicznymi.
Na czym polega diagnostyka metodą Prechtla?
Diagnostyka opiera się głównie na obserwacji dziecka. Obserwacja jest dokonywana poprzez zapis video. Dziecko jest w naturalnych warunkach. Nikt nie ingeruje w jego zachowanie podczas nagrania. Dziecko podczas obserwacji jest położone w bezpiecznym miejscu i ma prawo do zachowywania się „po swojemu”.
Analizie poddawany jest każdy najmniejszy ruch malucha: od poruszania palcem, po ruchach główki czy nóżki. Liczy się intensywność ruchów, ich jakość, czy kierunek.
Materiał do analizy może być dostarczony przez rodziców, którzy zwykle z zamiłowaniem nagrywają swoje pociechy. Do wstępnej diagnozy wystarczy zwykle około 10-minutowy film.
Na podstawie analizy ruchów dziecka, terapeuta jest w stanie określić, czy spełniają one normy Prawidłowych Globalnych Wzorców Ruchowych. W przypadku nieprawidłowości, zalecana jest odpowiednia rehabilitacja. Mamy tutaj do czynienia z zasadą: im wcześniej, tym lepiej.
Wskazania:
- wcześniaki
- noworodki
- niemowlęta z wątpliwa diagnozą neurologiczną. (jako uzupełnienie oceny neurologicznej i fizjoterapeutycznej np. przy niespójności wyników diagnostyki obrazowej ( USG) ).
